دیگری نیز دارد که در زیر به ۱۰ مورد آن اشاره خواهد شد.

1- ورم چشم‌ها

بسیاری از ما ساعت‌ها پشت کامپیو‌تر می‌نشینیم و از این سیستم استفاده می‌کنیم که موجب ورم کردن

چشم‌ها می‌شود، در این موارد تنها کافی مشتی نمک را در آب ولرم حل کنید و با آغشته کردن پنبه‌ای به

محلول و مالیدن آن اطراف چشم به فرونشاندن ورم اطراف چشم‌هایتان اقدام کنید. نمک رطوبت اطراف چشم را

گرفته و با کشیدن پوست از میزان ورم آن‌ها می‌کاهد.

2- از بین بردن لکه‌های سخت

نمک به ما در از بین بردن بسیاری از لکه‌های سخت که بر لباس‌ها می‌نشیند، کمک می‌کند که از جمله آن‌ها

باید به پاک کردن لکه‌ خون بر لباس با استفاده از محلول نمک و آب سرد و پس از آن شستن لباس با صابون و

آب گرم اشاره کرد.

همچنین با استفاده از نمک و آب داغ می‌توان لکه‌های عرق برجای مانده بر لباس‌ها را از بین برد، همانگونه که

می‌توان با ریختن لباس‌های سفید در آب نمک و جوش شیرین در حال جوش، سفیدی لباس‌ها را به آن‌ها

بازگرداند.

بقیه در ادامه مطلب

بگیرد به طور موقت باعث می‌شود که آن‌ها از دست دیگر خودشان برای انجام کارها استفاده کنند. البته این اثر

فقط تا زمانی باقی می‌ماند که سر آن‌ها در معرض میدان مغناطیسی باشد و بعد از آن دوباره همه چیز به

حالت عادی باز می‌گردد.

اوایل سال جاری نیز مطالعاتی انجام شده بود که نشان می‌داد استفاده از روشی موسوم به آهنربا درمانی

باعث می‌شود شیوه قضاوت شما تغییر پیدا کرده و عاقلانه‌تر در مورد مسائل گوناگون فکر کنید.

در آخرین تحقیق، دانشمندان بررسی کردند که مغز انسان چگونه تصمیم می‌گیرد که از کدام دست استفاده

کند.

در این مطالعات محققان دانشگاه کالیفرنیا در برکلی از راست‌دست‌ها خواستند تا دست خود را به سمت اشیا

روی میز دراز کرده و آن‌ها بردارند. سپس سر این افراد در معرض یک میدان مغناطیسی قوی قرار گرفت و دوباره

آزمایش تکرار شد. این میدان مغناطیسی در قسمت‌های کوچکی از جمجمه اعمال می‌شود و باعث رد شدن

جریان‌های ضعیف الکتریکی از مغز می‌شد.

در این تحقیقات مشخص شد زمانی که آهنربا در سمت چپ مغز قرار می‌گیرد، انسان‌ها بیش‌تر از دست چپ

خود استفاده می‌کنند. اما قرار دادن آهنربا در سمت راست سر هیچ تغییری در عملکرد انسان‌ها به وجود

نمی‌آورد.

دکتر فلاویو اولیویرا که این تحقیقات را انجام داده است در این باره گفت: ما متوجه شدیم که با تهییج مغز با

کمک آهن‌ربا می‌توان انسان‌ها را وادار کرد به شکل دیگری در مورد انتخاب‌های خود تصمیم گیری کنند.

کسانی که کتابهای مرا قبلاً مطالعه کرده اند چندان شوکه نخواهند شد. تسلا مردی با هوشی فرا انسانی و نبوغی ذاتی بود. بعضی وقت ها که درباره چنین انسانهایی می اندیشم، فکر می کنم که آنها موجوداتی از آنسوی کهکشانها هستند . شاید متعلق به این سیاره انسانی نبوده اند. اعتراف می کنم از اینکه نیکلا تسلا را مردی فرا زمینی می پنداشتم احساس خرسندی می کردم. درباره این مرد مرموز صدها سوال بی پاسخ در ذهنم انباشته شده است اما از این مطمئنم که عمر من آنقدر کفاف نخواهد داد تا شاهد پاسخ هایی برای بسیاری از این سوالاتم باشم. بنابراین چند سالی است تحقیق درباره او را به کلی کنار گذاشته ام. دورانی که دانش آموز ابتدایی بودم نیکلا تسلا چندان شخصیت دوست داشتنی ای نبود و کلمه تسلا همردیف با توطئه گر سیاه یا جادوگر تاریکی تعبیر میشد. حتی با وجود کارهای شگفت انگیزی که درعلم الکتریسیته و مغناطیس انجام داده بود اسم تسلا به ندرت در کتابهای درسی دیده میشد و آموزگاران سعی می کردند درباره او و کارهای او چیزی نگویند.

اما جای شکر بسیار هست که بعضی افراد پی به این بی انصافی هایی که در حق تسلا روا داشته شد بردند و به او و خدماتش اینبار در مقام یک دانشمند نابغه توجه نشان دادند. به جرات می توانم بگویم تسلا پایه گذار قرن بیستم است. این شایعات درباره او نه تنها منجر به خدشه دار شدن چهره وی شده بلکه چهره انسانیت را نیز خدشه دار کرده بود. دولت ایالات متحده آمریکا بسیاری از اختراعات تسلا را به نام خود وی ثبت کرده است  و مجوز تولید دستگاه های اورا صادر کرده بود. این اخراعات تسلا و سرمایه گذاران حامی او را خشنود می کرد. موتور جریان متناوب که بسیار کارآمد تر از موتورهای ساخت رئیسش توماس ادیسون بود به عنوان بهترین اختراع آن دوران نام او را بر سر زبانها انداخت. علاوه براین او چندین اختراع مهم هم داشت که معمولا ادیسون آنرا تغییر داده و به نام خودش ثبت می کرده است (شما اسمش را بگذارید دزدی علمی). من بخوبی می دانم که تسلا علاوه بر کار در کارگاه ادیسون مواقعی را به طراحی و ساخت دستگاه های جدید در خفا و دور از چشم دیگران اختصاص می داد. درباره چیستی این اختراعات تسلا اطلاعات چندانی در دست نیست. اینها طرح هایی بود از ذهن و خیالپردازی های خود تسلا نشات می گرفتند و بسیاری از آنها قبل از اینکه به واقعیت بپیوندند دور انداخته و یا نیمه کاره متوقف می شده است. از این دست طرح ها می توان به جارو برقی بسیار پر قدرت با مکش زیاد، موتور پیشران موشکی، مبدل انرژی خورسید و نور به الکتریسیته و بسیاری دیگر نام برد. اینها تنها بخشی از تراوشات ذهنی تسلا بود که با سالهای اول قرن بیستم همخوانی نداشت. او بسیاری از یافته ها و طرح های خود را به مهندسان دیگر واگذار می کرد و بسیاری را نیز در روزنامه ها می نوشت و بصورت کاملا رایگان در اختیار مردم و رقیبان خودش قرار میداد زیرا که این طرح ها برای ذهن مهندسی چون او کوچک و خفیف می نمود. او تفکرات عجیبی مثل غلبه بر جاذبه زمین، نامرئی کردن انسان و اشیا و سیاحت در زمان را در سر می پروراند. این تفکرات نه تنها در دوران او بلکه در دوران ما نیز ادعاهایی بلند پروازانه و بسیار گستاخانه به نظر می رسند. در زمانی که به عنوان افسر اطلاعات ارتش آمریکا خدمت می کردم از نزدیک شاهد بعضی از کارهای محرمانه تسلا که برای دولت انجام میداد بودم. آمریکا و روسیه از اوایل دهه هفتاد میلادی سلاح پرتوی ذره ای که تسلا مخترع آن بود را استفاده و آزمایش می کنند.

امروزه نمونه هایی از اختراعات تسلا توسط بعضی از کشورها دوباره بازبینی شده و ارتقا داده می شوند. دولت ها بودجه های هنگفتی برای شبیه سازی آنچه که تسلا انجام داد اختصاص می دهند. جالب اینجاست که با وجود اینهمه سرمایه گذاری و خرج نیروی زیاد کاری بسیاری  از این شبیه سازی ها با شکست مواجه می شوند. زیرا این در سال 1895 و با به وجود نیکلا تسلا بود که آزمایشی کوچک به منجر به اختراعی بزرگ می شد. یکی از مهمترین کارهای مهم تسلا تولید موتور مغناطیسی بود که انرژی الکتریکی را به انرژی میکانیکی تبدیل می کرد. تسلا با توجه به این ایده اش که اجسام رسانا بر روی تشکی از میدان مغناطیسی در هوا می چرخند موتور الکتریکی را ساخت که هم اکنون نیز در بسیاری از وسایل الکتریکی خانه ما کاربرد دارد. از دیگر تلاش های او که جلب توجه میکند فرکانس رادیویی و انتقال برق از طریق اتمسفر و ایجاد یک شبکه برقی الکتریکی هوایی در سرتاسر زمین بود. رویایی که هیچ وقت به واقعیت نپیوست. اما تسلا این تلاش ها را رها کرد به دلیل اینکه پروژه ای تازه را شروع می کرد، پروژه ای مالیخولیایی و آمیخته با دیوانگی انسان برای سفر بین گذشته، حال و آینده. اما چه چیز او را به فکر انجام چنین کار به ظاهر نا ممکنی انداخته بود؟ و چرا تسلا فکر می کرد می تواند در زمان سفر کند. پاسخ بسیار شگفت انگیز است. زیرا او چندین سال قبل از اینکه بودجه این پروژه را از دولت آمریکا دریافت کند طرح خود را ریخته بود و آزمایشاتش را مو به مو انجام داده بود. او به راز سفر در زمان دست یافته بود. او در آزمایشاتش از ولتاژ بسیار بالا و میدانهای مغناطیسی در جهت های مختلف استفاده کرد و شکافته شدن زمان و فضا را به عینه دید. تسلا موفق شده بود دریچه ورود به تونل زمان ایجاد کند. او با روی هم گذاشتن مشاهدات خود نتیجه گرفت پی به راز اینکار برده است و به همین دلیل تن به آزمایشات وحشتناک سپرد.

در حقیقت اولین آزمایش های  تسلا برای سفر در زمان، از سال 1895 شروع شد. یک روزنامه نگار مجله نیویورک هرالد در شماره روز 13 مارس 1895 چنین می نویسد: «من با تسلا در یک کافه کوچک آشنا شدم. او با من دست داد و به من گفت امشب همراه خوبی برای شما نخواهم بود چون واقعه شگفت انگیزی  را تجربه کردم. من در حال یک آزمایش  وارد یک میدان مغناطیسی جریانی با اندازه 3.5 میلیون ولتی شدم یکی جرقه بزرگ به شانه چپم خورد و مرا چند فوت آن طرف تر پرتاب کرد. اما خود را به یکباره در بیرون از آزمایشگاهم یافتم. برای چند لحظه بدنم فلج شده بود و دچار سوختگی شده بودم. دستیارم دیده بود که چگونگی غیب شدنم را دید. اگر جریان را قطع نکرده بود فکر می کنم می میمردم.». این شرحی است که روزنامه نگار  از تجربه ای که تسلا در یک آزمایش داشت در روزنامه آن چاپ کرد البته با کمی دست اندازی و لحنی که این ادعای تسلا را مسخره می کرد.

در این گزارش می بینیم که تسلا وقتی در آزمایشگاهش حضور داشت، بعد از برخورد جرقه خود را در خیابان می یابد در حالی که دچار سوختگی شده بود. این وضعیت سالها بعد در آزمایش فیلادلفیا هم تکرار شد. اما متاسفانه اتفاقی که برای تسلا افتاده برای ملوانان آن کشتی به مدت طولانی رخ داده و کشتی با همان شرایط غیب شده و کیلومترها دورتر ظاهر شده بود. این آزمایش با فلاکت همراه بود و ملوانهایی که در آزمایش شرکت کرده بودند یا در اثر جراحات سوختگی مردند و یا اینکه حافظه وعقل و خود را برای همیشه از دست داده دیوانه شدند. شاید چیزی که این قدر تسلا را در آن زمان دچار منفوریت کرده بود این بود که دانسته ها و یافته های او به دست انسانهایی افتاده بود که هرگز به اندازه خود تسلا خیرخواه نبوده اند. به هر حال کارهایی که تسلا برای سفر در زمان انجام داده بود هنوز هم برای بسیاری از انسانها بصورت رازی بزرگ در هاله ای از شگفتی قرار دارد.

تعرق بدن به واسطه جریان هوا باعث خنک شدن پوست می‌شود. این در حالی است که جاذبه زمین عامل به وجود آمدن جریان هوا است. اما بدون جاذبه، پوست به تلاش بی‌فایده خود برای خنک شدن از طریق تعرق ادامه خواهد داد!

زندگی در فضا و به طور کل در محیط بدون جاذبه‌ای که ما روی زمین تجربه می‌کنیم می‌تواند خیلی متفاوت باشد. شاید ما آن‌قدر به جاذبه عادت کرده باشیم، که نسبت به تاثیرات آن هشیار نباشیم،‌ اما به محض این که زمین را ترک کنیم،‌ تاثیرات بزرگ جاذبه را درک می‌کنیم.

یکی از تاثیراتی که جاذبه زمین دارد،‌ تاثیر بر میزان تعرق بدنمان است!

از یک طرف، بدن عرق می ‌کند چون می‌خواهد با مرطوب نگه داشتن پوست، آن را خنک کند. اما خود عرق چه‌طور پوست را خنک می‌کند؟ عرق برای تبخیر شدن گرمای سطحی پوست را می‌گیرد و آن را خنک می‌کند. جریان هوا به این کار کمک شایان توجهی می‌کند.

از طرف دیگر،‌ روی زمین هر چه به سطح نزدیک‌تر شوید، به دلیل جاذبه زمین،‌ مولکول‌های بیشتری از هوا در اتمسفر اطرافتان وجود دارند. هر چه از زمین فاصله بگیرید، به دلیل کم شدن تاثیر جاذبه زمین، مولکول‌های هوا از هم بیشتر فاصله می‌گیرند و فشار هوا هم کم‌تر می‌شود. همین تفاوت فشار، باعث پدیده ای به نام همرفت طبیعی می‌شود:‌ انتقال هوای سبک‌تر به سمت بالا و در نتیجه جریان هوا.

اما در فضا خبری از جاذبه زمینی نیست. بنابراین جریان هوایی هم در کار نیست. به گزارش لایف‌لیتل‌میستریز، بدن در این وضعیت برای خنک‌ شدن، بیشتر عرق می‌کند. اما چون تعریق (به دلیل عدم وجود جریان هوا)‌ تبخیر نمی‌شود، بدن خنک نمی‌‌شود. در نتیجه پوست بیشتر و بیشتر عرق می‌کند.

از طرف دیگر، به دلیل عدم وجود جاذبه،‌ دیگر قطره‌های عرق روی بدن سرازیر نمی‌شوند و نمی‌چکند! تصور کنید پوست عرق‌کرده‌ای که نه تبخیر می‌شود و نه قطره‌هایش سرازیر می‌شوند یا با چکیدن از بدن دور می‌شوند، چه حسی می‌تواند داشته باشد! یک سفر خیس به سمت دنیای دور!